W dzienniczkach uczniów królują negatywne uwagi. – Jak usłyszałam o waszej akcji Pozytywna Uwaga, to zaczęłam się zastanawiać, co ja wpisuję do dzienniczka. Piszę mało uwag, brak mi po prostu na to czasu, a później to gdzieś umyka, ale rzeczywiście, jak już coś wpiszę, to raczej negatywną. Pozytywne rzeczy po prostu się dzieją, więc wpisujemy tylko te rzeczy, z którymi nie umiemy sobie poradzić. Macie jednak rację, za mało mówimy sobie, że jesteśmy fajni, za mało jest wiary w siebie. I wydaje mi się, że od tego trzeba zacząć. Bo jak się nauczymy doceniać samych siebie, to automatycznie przyjdzie nam

Jak chwalić? Mądrze. Tak jak z karceniem, potrzebny jest tu zdrowy rozsądek. Gdy 6-latek maluje krzywy dom to można go pochwalić, ale jak mija rok czy dwa i wciąż rysuje ten dom tak samo, to za co go chwalić? Trzeba mu wyjaśnić, by coś dodał, bo on przecież też urósł i przybyły mu dwa stałe zęby. Chwalimy za postęp, za to, że dziecko się postarało, że włożyło w coś wysiłek, a nie maznęło trzy razy i już. W akcji „Pozytywna Uwaga” namawiamy, by chwalić jak najczęściej. Słusznie, ale pochwały nie powinny być za coś, co dziecko musi i tak robić.

Często pani chwali? – Często. Pochwały dodają skrzydeł, pomagają nam wierzyć w siebie, odkrywać nasze mocne strony. Lubimy być chwaleni, więc pochwały motywują, chce nam się robić więcej. Jak chwalić,by dzieci dostawały skrzydeł? – Konstruktywnie. Dziecko musi dostać prosty komunikat, co robi dobrze, jak ma pracować, by osiągać lepsze wyniki, co ma rozwijać. Ja mówię: „Świetnie to analizujesz, wyciągasz dobre wnioski, ale zwróć proszę uwagę na to, jak je przedstawiasz”. Przedstawiasz? – Tak, bo sposób mówienia, z przekonaniem, jest bardzo ważny. Chwali pani dając prosty komunikat, czyli? Bez sensu są pochwały ogólnikowe typu „dobry jesteś”, „jesteś miła”, „super, oby tak

Jak chwalić, by dzieci dostawały skrzydeł? Tomasz Tokarz: – Wolę mówić o pozytywnej informacji zwrotnej. Nie ma tu fałszu, nie musimy wysilać się, by zawsze szukać sposobu na pochwałę. Mówmy dziecku o tym, co w nim ciekawego dostrzegamy, jakie ma mocne strony, co jest w nim pozytywnego, wartościowego, wartego rozwijania. Dzieci często nie wiedzą, jakie mają talenty, w czym są dobre. A przecież najwyższą formą nagrody jest to, że inni widzą, że robimy coś fajnego. Że nas zauważą i nam to zakomunikują: „Słuchaj fantastycznie zrobiłeś to zadanie”. Albo: „Zajęło ci to mało czasu, robisz duże postępy”, czy „Byłeś dziś niezwykle

Poprosiła pani uczniów o wypisanie mocnych stron i dostała puste kartki. Tak narodziła się nasza akcja Pozytywna Uwaga. Anna Bartoszewska: – Nie ma złych dzieci, są tylko takie, które w siebie nie wierzą. Z moich obserwacji wynika, że im gorzej się uczniowie zachowują, tym większy problem mają z samooceną. Jestem nauczycielką WF-u, ale także i wychowawcą klasy, więc ważne dla mnie jest nie tylko, jak uczniowie zachowują się na lekcji, ale także jak traktują siebie nawzajem. Dzieci mające niską samoocenę szukają potwierdzania swojej wartości w umniejszaniu rówieśników. Kiedy coś się komuś uda, to takie dziecko pokazuje zaraz, że osiągnięcie kolegi czy

Wciąż słyszymy od nauczycieli: „Nie da się tego zrobić. Próbowałam tysiąc razy”. Da się – jak zacząć chwalić mówią dr Magdalena Śniegulska i Magdalena Jurewicz, wykładowczynie Szkoły Edukacji Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności i Uniwersytetu Warszawskiego. Marzy nam się, by e-dzienniczki były pełne pozytywnych uwag. Teraz są tam głównie negatywne. Magdalena Śniegulska: To postawiliście sobie bardzo ambitne zadanie. Dlaczego? MŚ: Zacznijmy od tego, że nauczyciele, w znakomitej większości, chcą dobrze dla dzieci. Bardzo poważnie traktują swoją pracę i czują ciężar odpowiedzialności za wychowanie swoich uczniów. Najlepiej jak potrafią pragną przekazać wiedzę. Kłopot polega na tym, że nie mają do tego narzędzi, bo