– Zajęcia z dzieciakami od mniej więcej piątej klasy to front wschodni. Totalny chaos. A skoro 98 proc. energii nauczyciela idzie w nakłonienie uczniów, by posłuchali, to kiedy i za co nauczyciel ma chwalić? – o tym, jak chwalić, by trafiło do celu rozmawiamy z Pawłem Droździakiem, psychoterapeutą, trenerem grupowym i mediatorem rodzinnym.   W Pozytywnej Uwadze zachęcamy nauczycieli do chwalenia uczniów… Zacne, ale nie wiem czy to uda się we współczesnej szkole.  Chce pan skrytykować współczesną szkołę?  Nie, zgadzam się, że nigdy nie było lepiej w polskiej szkole. Nigdy nie było lepiej uczniom, gorzej jednak mają nauczyciele. Kiedyś nauczyciel

W dzienniczkach uczniów królują negatywne uwagi. – Jak usłyszałam o waszej akcji Pozytywna Uwaga, to zaczęłam się zastanawiać, co ja wpisuję do dzienniczka. Piszę mało uwag, brak mi po prostu na to czasu, a później to gdzieś umyka, ale rzeczywiście, jak już coś wpiszę, to raczej negatywną. Pozytywne rzeczy po prostu się dzieją, więc wpisujemy tylko te rzeczy, z którymi nie umiemy sobie poradzić. Macie jednak rację, za mało mówimy sobie, że jesteśmy fajni, za mało jest wiary w siebie. I wydaje mi się, że od tego trzeba zacząć. Bo jak się nauczymy doceniać samych siebie, to automatycznie przyjdzie nam

Jak chwalić? Mądrze. Tak jak z karceniem, potrzebny jest tu zdrowy rozsądek. Gdy 6-latek maluje krzywy dom to można go pochwalić, ale jak mija rok czy dwa i wciąż rysuje ten dom tak samo, to za co go chwalić? Trzeba mu wyjaśnić, by coś dodał, bo on przecież też urósł i przybyły mu dwa stałe zęby. Chwalimy za postęp, za to, że dziecko się postarało, że włożyło w coś wysiłek, a nie maznęło trzy razy i już. W akcji „Pozytywna Uwaga” namawiamy, by chwalić jak najczęściej. Słusznie, ale pochwały nie powinny być za coś, co dziecko musi i tak robić.

Często pani chwali? – Często. Pochwały dodają skrzydeł, pomagają nam wierzyć w siebie, odkrywać nasze mocne strony. Lubimy być chwaleni, więc pochwały motywują, chce nam się robić więcej. Jak chwalić,by dzieci dostawały skrzydeł? – Konstruktywnie. Dziecko musi dostać prosty komunikat, co robi dobrze, jak ma pracować, by osiągać lepsze wyniki, co ma rozwijać. Ja mówię: „Świetnie to analizujesz, wyciągasz dobre wnioski, ale zwróć proszę uwagę na to, jak je przedstawiasz”. Przedstawiasz? – Tak, bo sposób mówienia, z przekonaniem, jest bardzo ważny. Chwali pani dając prosty komunikat, czyli? Bez sensu są pochwały ogólnikowe typu „dobry jesteś”, „jesteś miła”, „super, oby tak

Jak chwalić, by dzieci dostawały skrzydeł? Tomasz Tokarz: – Wolę mówić o pozytywnej informacji zwrotnej. Nie ma tu fałszu, nie musimy wysilać się, by zawsze szukać sposobu na pochwałę. Mówmy dziecku o tym, co w nim ciekawego dostrzegamy, jakie ma mocne strony, co jest w nim pozytywnego, wartościowego, wartego rozwijania. Dzieci często nie wiedzą, jakie mają talenty, w czym są dobre. A przecież najwyższą formą nagrody jest to, że inni widzą, że robimy coś fajnego. Że nas zauważą i nam to zakomunikują: „Słuchaj fantastycznie zrobiłeś to zadanie”. Albo: „Zajęło ci to mało czasu, robisz duże postępy”, czy „Byłeś dziś niezwykle

Poprosiła pani uczniów o wypisanie mocnych stron i dostała puste kartki. Tak narodziła się nasza akcja Pozytywna Uwaga. Anna Bartoszewska: – Nie ma złych dzieci, są tylko takie, które w siebie nie wierzą. Z moich obserwacji wynika, że im gorzej się uczniowie zachowują, tym większy problem mają z samooceną. Jestem nauczycielką WF-u, ale także i wychowawcą klasy, więc ważne dla mnie jest nie tylko, jak uczniowie zachowują się na lekcji, ale także jak traktują siebie nawzajem. Dzieci mające niską samoocenę szukają potwierdzania swojej wartości w umniejszaniu rówieśników. Kiedy coś się komuś uda, to takie dziecko pokazuje zaraz, że osiągnięcie kolegi czy

Wciąż słyszymy od nauczycieli: „Nie da się tego zrobić. Próbowałam tysiąc razy”. Da się – jak zacząć chwalić mówią dr Magdalena Śniegulska i Magdalena Jurewicz, wykładowczynie Szkoły Edukacji Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności i Uniwersytetu Warszawskiego. Marzy nam się, by e-dzienniczki były pełne pozytywnych uwag. Teraz są tam głównie negatywne. Magdalena Śniegulska: To postawiliście sobie bardzo ambitne zadanie. Dlaczego? MŚ: Zacznijmy od tego, że nauczyciele, w znakomitej większości, chcą dobrze dla dzieci. Bardzo poważnie traktują swoją pracę i czują ciężar odpowiedzialności za wychowanie swoich uczniów. Najlepiej jak potrafią pragną przekazać wiedzę. Kłopot polega na tym, że nie mają do tego narzędzi, bo